ஷோபா தற்கொலை செய்து கொள்ளவில்லை! அவள் கதை முடிக்கப்பட்டுவிட்டது - தாயார் பிரேமா

(12.04.1981 தேதியிட்ட ‘ராணி’ இதழில் வெளியானது)

நான் 18 ஆண்டுக் கணக்கைக் கேட்டதும், "வா போகலாம்" என்று ஷோபாவை அழைத்துப் போய் காரில் ஏற்றிய பாலுமகேந்திரா, எங்கள் வீட்டைத் தாண்டிய திருப்பத்தில் காரை நிறுத்தினார். டிரைவரையும் வேலைக்காரப் பெண் வசந்தியையும் வீட்டுக்கு அனுப்பி வைத்தார். என்னிடம் வந்து, “நகைப் பெட்டியைத் தரணுமாம்" என்று வசந்தி கேட்டாள். "அக்காள் (ஷோபா) கேட்டாளா, பாலு கேட்டாரா?" என்று நான் கேட்டேன். "பாலு சார்தான் கேட்டார்" என்றார், டிரைவர். "தரமுடியாது என்று போய் சொல்" என்று அவர்கள் இருவரையும் திருப்பி அனுப்பினேன்.

நகைக்கு போட்டி

அன்று இரவு, ஷோபாவை அட்லாண்டிக் ஓட்டலில் தங்க வைத்தார், பாலு. மறுநாள் "பொன்னகரம்” படத்தின் படப்பிடிப்பு. அந்த படத்துக்கான ஷோபாவின் துணிகள் வீட்டில் இருந்தன. காலையில் படப்பிடிப்புக்குச் செல்லும் வழியில் ஷோபாவும் - பாலுவும் வீட்டுக்கு வந்தார்கள். காரை வீட்டுக்குத் தள்ளி நிறுத்திவிட்டு வசந்தியை அனுப்பினார். ஷோபாவுக்கு தேவையான துணிகளை வசந்தி எடுத்துக் கொண்டாள். அதோடு, "கல் வைத்த அட்டியலும், பெரிய கம்மலும் தரணுமாம்" என்று வசந்தி கேட்டாள்! (ஷோபா நகைகளில் அதிக விலை உள்ளது அவை இரண்டும்தான் என்பது பாலுவுக்கு தெரியும்) அப்போதும் "யார் கேட்டார்கள்" என்று நான் கேட்டேன். "அக்காள் ஒன்றும் பேசவில்லை. பாலு சார்தான் கேட்கச் சொன்னார். படத்தின் தொடர்ச்சிக்கு வேண்டுமாம்" என்று வசந்தி சொன்னாள். பாலு, எப்படியோ நகையைக் கொண்டு போக அடிபோடுவது எனக்குத் தெரிந்தது. அதனால், "நகையை தரமுடியாது” என்று கூறினேன். உடனே என் தம்பி ஜோதி, "நகை வேணும்னா பாலுவை என்னிடம் வரச்சொல். நான்தான் நகையை வங்கியில் வைத்து இருக்கிறேன்" என்று சத்தம் போட்டுச் சொன்னான்.

வங்கி சீட்டு

அதைப்போய் வசந்தி பாலுவிடம் கூறியிருக்கிறாள். "வங்கி சீட்டை தரணுமாம்'' என்று வசந்தியை மீண்டும் அனுப்பினார், பாலு. ஜோதிக்கு கோபம் வந்துவிட்டது. "அவனை வரச்சொல்" என்று கத்திவிட்டான். வசந்தி போய்ச் சொல்லவும் பாலு பேசாமல் சென்றுவிட்டார்.

ஷோபாவை வெறுப்பேற்றிய பாலுமகேந்திரா

ஏமாற்றம்

மறுநாள், ஷோபாவை அழைத்துக் கொண்டு வங்கிக்குப் போயிருக்கிறார். பணம் எடுக்க முடியவில்லை. பணம் தர வேண்டிய படக்கம்பெனிகளிடம் போய் கேட்டு இருக்கிறார். அவர்களும் கொடுக்கவில்லை. பாலு பணத்துக்காக இப்படி அலைந்தது ஷோபாவுக்கு வெறுப்பை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது!

தனி வீடு

என் மகள் ஷோபா, தனியாக ஓட்டலில் தங்கியது கிடையாது. அவளைக் கொண்டுபோய் ஓர் ஓட்டலில் பாலு தங்க வைத்தது, எங்களுக்கு எப்படியோ இருந்தது! அவருக்கு வேண்டியவர்கள் வந்தால், "பாலு தன் சொந்த மனைவியை இப்படி ஓட்டலில் தங்க வைப்பாரா? சினிமாக்காரி என்று இழப்பமாக நினைத்துத்தானே, என் மகளை ஓட்டலில் தங்க வைத்து இருக்கிறார்" என்று திட்டினேன். அவர்கள் போய் பாலுவிடம் சொல்லியிருக்கிறார்கள். அதன் பிறகே பாலு வீடு தேடத் தொடங்கினார்.

ஊர்வசி

இதற்கு இடையில் என் மகளுக்கு "ஊர்வசி” பட்டம் கிடைத்த செய்தி வெளிவந்தது. என் மகள் போன் செய்து, அந்தச் செய்தியை எனக்குச் சொல்லுவாள் என்று ஆவலோடு இருந்தேன். ஆனால் கடைசிவரை போன் வரவில்லை. அவளை ஒரு சிறைப்பறவை போல பாலு வைத்து இருந்தார். மார்ச் 2-ந் தேதி, ஷோபாவை வீட்டில் இருந்து பாலு அழைத்துப் போனார்!

வெவ்வேறு கோணங்களில் பாலுமகேந்திரா & ஷோபா  

வசந்தி வந்தாள்

ஏப்ரல் 2-ந் தேதி காலையில், ஒரு டாக்சி வந்து எங்கள் வீட்டு முன்னால் நின்றது. ஷோபாதான் வீட்டுக்கு வருகிறாளோ என்று நாங்கள் நினைத்தோம். ஆனால் வசந்தி வந்தாள். "ஷோபா அக்காள் தனி வீட்டுக்குக் குடிபோகிறார்கள்" என்று வசந்தி சொன்னாள். என் மகள் ஓட்டலில் இருந்து ஒரு வீட்டில் குடியேறியது எனக்கு கொஞ்சம் ஆறுதலாக இருந்தது! உடனே என் தம்பி ஜோதியை ஸ்கூட்டரில் அனுப்பி, "வீடு எப்படி இருக்கிறது என்று பார்த்து வா" என்றேன். அவன் பார்த்துவிட்டு, "வீடு நன்றாக இருக்கிறது. ஆனால் தனியாக உள்ளது" என்றான். இரண்டு நாள் கழித்து, நானும் என் தம்பியுடன் ஸ்கூட்டரில் சென்று வீட்டைப் பார்த்தேன். ஷோபாவின் முகத்தைப் பார்த்துவிடலாம் என்று வீட்டை சுற்றிச் சுற்றி வந்தோம். என் மகள் தலை வெளியே தெரியவில்லை. வீட்டுக் கதவு சாத்தியிருந்தது. ஜன்னல் மட்டுமே திறந்து இருந்தது.

மகிழ்ச்சி இல்லை

மாலை மாற்றிய பிறகு, என் மகள் மகிழ்ச்சியாகவே இருக்கவில்லை. அவளைப் பார்த்தவர்கள் எல்லோரும் எங்களிடம் வந்து இதையே சொன்னார்கள். தனி வீட்டில் குடியேறிய பிறகு, ஷோபாவின் நிலை இன்னும் மோசம் ஆகியது. தயாரிப்பாளர்கள் எல்லோரும், புது வீட்டுக்கு வந்து தன்னிடம் நிற்பார்கள் என்று எதிர்பார்த்தார், பாலு. ஆனால் அவர்கள் எங்கள் வீட்டுக்கு வந்தார்கள். எங்கள் படத்தில் ஷோபாம்மா நடித்தால் நன்றாகத்தான் இருக்கும். அதற்காக, அந்த மனிதனிடம் பணத்தைக் கொடுத்து விட்டு, தலையை சொரிந்து கொண்டு நிற்க நாங்கள் விரும்பவில்லை என்று என்னிடம் முறையிட்டுப் போனார்கள்.

ஷோபா சண்டை

இதனால் பாலு, புது வட்டத்தை அமைக்கத் தொடங்கினார். ஷோபா முன்பு எந்தெந்த தயாரிப்பாளர் படத்தில் நடிக்கமாட்டேன் என்று ஒதுக்கி வைத்து இருந்தாளோ, அவர்களை எல்லாம் பாலு நண்பர் ஆக்கினார். அதனால், வீட்டுக்கு வந்து போகிற கூட்டம் பெருகியது. ஷோபாவுக்கு இது பிடிக்கவில்லை. ஒரு நாள் பாலுவிடம் சண்டை போட்டு இருக்கிறாள். "இது என்ன விபசார வீடு என்று நினைத்தீர்களா?" என்று கேட்டு இருக்கிறாள். “ஊர்வசி” பட்டத்துக்குக் கிடைத்த கேடயம், பத்திரம், பரிசு பணத்தை அம்மாவிடம் கொண்டுபோக வேண்டும்” என்று ஷோபா கேட்டு இருக்கிறாள். அதை பாலு தடுத்தார். இதற்கும் சண்டை நடந்து இருக்கிறது. ஷோபா மிகவும் மெலிந்து போனாள். "ஷோபா, எப்படிம்மா இருக்கிறாய்?” என்று கேட்கும் நண்பர்களிடம், “நினைப்பது எல்லாம் நடக்கவா செய்கிறது? நினைத்தது ஒன்று; நடந்தது ஒன்று" என்று விரக்தியுடன் கூறியிருக்கிறாள். அவர்கள் எங்களிடம் வந்து விஷயத்தைச் சொன்னபோது, பாலுவின் உண்மையான குணத்தைப் புரிந்துகொண்டு, என் மகள் ஷோபா விரைவில் என்னிடம் வந்துவிடுவாள் என்று நான் நம்பினேன்.

பாலுமகேந்திராவிடம் சண்டை போட்ட ஷோபா 

இதற்கு இன்னொரு காரணமும் இருந்தது. நாங்கள் பார்த்த எல்லா ஜோதிடர்களும், "ஜுன் 20-ந் தேதிக்குள் ஷோபா திரும்ப வீட்டுக்கு வருவாள்” என்று அடித்துச் சொன்னார்கள். இதைத் தொடர்ந்து ஒருநாள், ஷோபா அப்பா மகளிடம் சென்றபோது, “டாடி! மம்மி நகைகளை தரமாட்டேன் என்று சொன்னது மிகவும் நல்லதா போச்சு. நகை எல்லாம் மம்மியிடமே பத்திரமாக இருக்கட்டும்” என்று சொன்னாள். வேறு ஒரு நண்பரிடம், “அவருக்கு எப்படி மனைவியும் மகனும் வேணுமோ, அதுபோல எனக்கு அம்மாவும் அப்பாவும் முக்கியம். நாங்கள் விரைவில் ஒன்றாகத்தான் போகிறோம், பாருங்களேன்" என்று கூறியிருக்கிறாள். இதெல்லாம் என் மகள் எங்களிடம் விரைவில் திரும்ப வருவாள் என்ற நம்பிக்கையை அதிகப்படுத்தின.

பாலு கடிதம்

இந்த நேரத்தில் பெங்களூரில் இருந்து அகிலாவுக்கு பாலு எழுதிய கடிதம் ஒன்று எங்கள் கையில் கிடைத்தது. பாலு மாலை மாற்றிக் கொண்டது, ஜனவரி 22-ந் தேதி. இந்தக் கடிதத்தை பிப்ரவரி 7-ந் தேதி பெங்களூரில் இருந்து எழுதியிருக்கிறார். அப்போது, ஷோபாவும் பெங்களூரில்தான் இருந்தாள். கடிதத்தைப் படித்துப் பார்த்தால், உங்களுக்கும் பாலுவின் சுயரூபம் தெரியும்!

சிறைப் பறவையாக ஆக்கப்பட்ட ஷோபா 

இதுதான் கடிதம்: "என் உயிரினும் மேலான என் அன்பு மனைவி அகிலா குட்டிக்கு:- நான் உனக்கு 2 கடிதம் போட்டிருந்தேன். உன்னிடம் இருந்து ஒரு வரி பதில் கிடைத்திருந்தால் என் மனம் சிறிது ஆறுதல்பட்டிருக்கும். பாலகிருஷ்ணனை அனுப்பியிருந்தேன். நீ இன்னும் மிகத் துக்கத்துடன் இருப்பதாகச் சொன்னார். என் ஜீவனே, உன்னை நினைத்தால் எனக்குச் சாப்பாடு தொண்டையில், விக்கிக் கொள்கிறது. உனக்காக, நான் உனக்கு பண்ணின துரோகத்திற்காக, தினமும் அழுகிறேன். இரவெல்லாம் ஜெபமாலை செய்கிறேன். என் இனிய துணையே, வறுமையிலும், இன்பத்திலும், துன்பத்திலும் என்னோடு தோள் கொடுத்துப் பகிர்ந்து கொண்டவள் நீ. என்னை ஒரு மனிதனாக நடமாடச் செய்த தெய்வ மகள். விதி உன்னை சோதிக்கின்றது. இரண்டு வருடம் கெட்ட காலம் என்று உன் ஜாதகம் இருக்கிறது. எல்லாம் சரியாகும். என் உயிரே, உன் காலைக் கட்டிப் பிடித்துக் கெஞ்சிக் கேட்கிறேன். தயவு செய்து என்னை கைவிட வேண்டாம். நீ இல்லையென்றால், உன் அன்பு குறைந்துவிட்டால், நான் அழிந்துவிடுவேன். எல்லாக் கற்பரசிகளையும், பத்தினிகளையும் இறைவன் சோதிப்பதுண்டு. இது சோதனைக் காலம், என்னை விட்டுவிடாதே, என் செல்வமே.

என்னை கணவனாக மட்டுமல்ல, தெய்வமாகவும் வழிபட்டவள் நீ. நான் குற்றம் செய்தவன். உன்னையும், என்னையும் எந்தக் காரியமும், எந்த சக்தியும் எவரும் பிரிக்க முடியாது! நான் உன்னுடையவன்! உன்னுடையவன்! உன்னுடையவன்! உன்னுடைய பாலுமகேந்திரா." இந்தக் கடிதத்தை ஷோபாவிடம் படிக்கக் கொடுத்து, பாலுவின் சுய ரூபத்தை உணர வைக்க வேண்டும் என்று நாங்கள் நேரம் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தோம். ஆனால், எங்களுக்கு நேரம் கிடைக்கும் முன்னாலே, அவளுக்கு அந்த முடிவு ஏற்பட்டுவிட்டது! யார் எதை மறைத்தாலும் சரி. ஒன்று மட்டும் அழியாத உண்மை! என் மகள் தற்கொலை செய்து கொள்ளவில்லை.... சிறைப் பறவையாக ஆக்கப்பட்ட அவள், அதில் இருந்து விடுபட முயன்றாள். அதற்குள் அவள் கதை முடிக்கப்பட்டு விட்டது.

முற்றும் முடிந்தது….